Epilepsie en ik

Oké laat ik bij het begin beginnen. Zoals ik al vertel in het hoofdstuk ‘over mij’ heb ik vanaf mijn vierjarige leeftijd epilepsie. Absences oftewel een soort dagdromen waarbij ik een paar tellen afwezig ben. Ik weet dus niet beter en ik kan mij daarnaast niet meer herinneren hoe het zou moeten zijn zonder deze chronische ziekte.

 

De diagnose epilepsie verandert je leven

 

En dan?…
Eerst kwam ik altijd op controle bij een neuroloog in het ziekenhuis. Daar heb ik verschillende neurologen gehad waarvan ik met enkele geen goede ervaringen heb gehad. Je herkent het vast wel.
Om een voorbeeld te noemen, dan werd er gevraagd van ‘hoe gaat het nu met je’?. En als ik dan aangaf dat het niet goed ging met mijn epilepsie dan werd er gewoon gezegd van ‘oké dan verhogen we gewoon de medicatiedosis weer. Je kunt het al raden, dat ging dus niet de goede kant op. Na een lang traject in het ziekenhuis werd ik uiteindelijk doorverwezen naar een specialistisch centrum genaamd Kempenhaeghe.

 

Epilepsie heb je niet voor even maar voor heel je leven!

 

Onderzoeken en epilepsie medicatie .
Sindsdien heb ik vaak MRI- scans en 24 uurs EEG onderzoeken gehad. Ook ben ik een paar keer opgenomen geweest bij Kempenhaeghe. Dan verbleef ik een paar dagen of zelfs maanden voor al mijn onderzoeken. Door de jaren heen heb ik ook veel verschillende soorten medicatie mogen ‘uitproberen’ maar ja, meestal waren de bijwerkingen veel heftiger dan de epilepsie zelf. Opbouwen, afbouwen, wisselen van medicatie of twee verschillende soorten medicatie slikken. Er werd vanalles geprobeerd zonder resultaat. 

Epilepsie onder controle.

Pas sinds een jaar of 5 slik ik Lamotrogine waarmee mijn epilepsie redelijk onder controle is en heb ik noodmedicatie als ik myoclonische aanvallen krijg. Deze vorm heb ik sinds 2008 en dan blijf ik constant ongecontroleerde knipper bewegingen maken met mijn ogen.

Epilepsie heeft ook veel invloed op keuzes in mijn leven gehad en nog steeds maar hierover later meer.

Dit is mijn verhaal in het kort, ik kijk ernaar uit om nog meer van mijn ervaringen met jullie te kunnen delen.
– Charlotte-

https://www.kempenhaeghe.nl/
https://epilepsie.nl/


Geplaatst

in

door

Reacties

2 reacties op “Epilepsie en ik”

  1. Peter Demandt avatar

    Vooreerst dank voor je eerlijke en open getuigenis. Ze heeft me één en ander duidelijk gemaakt over mezelf en me de ogen doen openen. Ik heb al een twintigtal jaren last van epilepsie. Eerst dacht ik dat het zich beperkte tot een aantal ernstige clonische aanvallen, voornamelijk dan ’s nachts. Maar na een tijdje begon ik uit mijn nabije omgeving opmerkingen te krijgen over mijn, bij momenten, onuitstaanbaar gedrag en het agressief overkomen bij anderen. Ook merkte ik bij mezelf momenten van onrust, het blindelings en doelloos voor me uitstaren, besluitenloosheid, gebrek aan zorg voor mezelf en depressie en stress. Eerst moeilijk voor mezelf toe te geven dat er wel es een verband zou kunnen zijn met mijn epilepsie en dat dit gewoon aan mijn eigen persoonlijkheid en karakter ligt. Door jou getuigenis herkende ik wel enige gelijkenissen over mezelf. Ik moet toegeven dat ik het niet altijd zo nauw nam met de inname van mijn, door de neuroloog voorgeschreven, medicatie ( Depakine, Keppra en Lamotrigine) en het enkel om een soort symptoompreventie zou dienen. Toch ben ik door jou getuigenis beginnen inzien dat deze ook wel degelijk hun effect en nut hebben op wie ik geworden ben. Dank je nogmaals voor dit inzicht in mezelf. Peter

    1. admin avatar

      Hoi Peter,

      Geen probleem. Ik weet dat ik door mijn openheid te tonen meer mensen met epilepsie kan helpen. Fijn om je compliment te mogen ontvangen, dankjewel!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *