Epilepsie & werk

Vaak vinden bedrijven het lastig om mensen in dienst te hebben met een chronische ziekte. Gelukkig bestaan er ook bedrijven die het geen probleem vinden om mensen met een chronische ziekte aan het werk te helpen. Zo ook mijn werk alleen moesten ze wel leren begrip te hebben voor mijn vorm van epilepsie omdat er nu eenmaal niet alleen één vorm van epilepsie bestaat. Daarnaast ervaar ik in principe geen belemmering. Het is daarom beter om te leren hoe je rekening kunt houden met elkaar. En daarbij, ‘denk in mogelijkheden’.

Snel afgeschreven
Mensen met een chronische ziekte kunnen (al dan niet met aanpassingen) prima werken, maar voor wie het enorm lastig is om aan een baan te komen. Mensen worden veel te snel afgeschreven. Zo heb ik veel sollicitatiebrieven geschreven en gesprekken gehad op basis van mijn cv. Maar toen ik vertelde over mijn epilepsie wilden ze mij opeens niet meer. 1 jaar geleden kon ik gelukkig aan de slag als flexmedewerker welzijn in de zorg.

Erbij horen
Omgaan met mensen die anders zijn is niet moeilijk. Vaak is het angst voor het onbekende, niet weten hoe je moet omgaan met iemand die een chronische ziekte heeft. Zie hem of haar als een mens maar niet als iemand die een ziekte heeft. Ik vind dat iedereen met of zonder ziekte erbij hoort. Daar gaat het immers toch om?. Zo maak je mensen gemotiveerd en dan hoeven ze over je productiviteit weinig zorgen te maken als je goed op je plek zit.

Moedeloos
Ik denk dat ik wel op minstens 5 bedrijven heb gewerkt, zoals bij een broodjeszaak, een supermarkt, schoonmaakbedrijf, horecazaak. Ik heb vanalles aangepakt, maar vanwege mijn epilepsie ging het niet. Daarnaast was het voor veel werkgevers en collega’s toch té lastig. Ik werd er moedeloos van en dacht dat ik nooit een leuke baan zou vinden. Met een leeropleiding in de zorg kwam ik ook niet verder. Als verzorgende was de werkdruk en stress te groot.

Zelfverzekerder
Werk is belangrijk, dus ik kan iedereen aanraden er alles aan te doen om werk te vinden dat bij je past. Je moet voorkomen dat je thuis blijft zitten en in een isolement komt. Tuurlijk zijn er altijd uitzonderingen, speciale gevallen met geen mogelijkheid tot uitzicht op een verbetering van de gezonheid en een uitkering moeten aanvragen omdat het door omstandigheden niet meer lukt om te werken maar dat terzijde. Wat ik wil duidelijk maken met deze blogbericht is dat werk je goed doet. Je hebt het gevoel dat je erbij hoort en gewaardeerd wordt. Ik ben hierdoor ook makkelijker naar mezelf geworden. Neem me zoals ik ben en anders niet, ook prima. Het is vaak lastig om te vinden maar er bestaan wel werkplekken met werkgevers en collega’s die in je geloven en die je respecteren zoals je bent!